Na mijn opleiding bemiddeling werkte ik een tijd als vrijwilliger in de rechtbank van Kortrijk. Bedoeling: scheidende koppels informeren over de alternatieve oplossingswegen voor hun conflict, naast het starten van een rechtszaak.
Het was een leerrijke en ontnuchterende ervaring. Wie buiten de strijd wil blijven in het omgaan met het conflict, blijft het best buiten de rechtbank.
Ik startte een eigen praktijk ouderschapsbemiddeling en dan zeg je tegen ouders dat ze nu als ex-partners niet meer naar mekaar moeten kijken, maar vooral door de ogen van hun kinderen en dat het dan wel goed komt.
In de praktijk knarst het vaak.
Het knarst omdat er van alles dient geregeld; regelingen die dan toch weer moeten bijgestuurd omdat de regelgeving verandert, omdat kinderen groeien en ontwikkelen en omdat het leven nu eenmaal niet in ‘regelingen’ te vatten valt.
Het knarst vooral omdat mensen te weinig tijd hebben genomen om een nieuwe verbinding aan te gaan als ex-partners, met aandacht voor het conflict en de gevoelens van verlies en rouw die er mee samenhangen, in al hun verschijningsvormen.
Conflictbemiddeling
Aan conflicten geen tekort! En daar is ook niks ongewoons aan. Conflicten zijn eigen aan samenwerking, in welke relatie dan ook, partners-buren-vrienden-familie-klanten ….
En hoe ga je ermee om? Je stort je volop in de strijd, overtuigd van je grote gelijk? Je schakelt een raadsman of-vrouw in die je belangen behartigt, je gelijk verdedigt, een stevig dossier aanlegt, je kansen hoog acht?
Goed dat dit kan, maar het zorgt toch ook voor veel stress, spanning en ongemak en wat uiteindelijk uit de bus komt, zorgt vaak voor bijkomende frustratie.
Of wil je het anders aanpakken? Misschien heb je geen externe nodig en kun je samen op zoek gaan naar de best mogelijke oplossing? Formidabel!
Of toch eerder conflictbemiddeling?
Bij bemiddeling wordt de regeling voor het geschil niet van buitenaf opgelegd, maar door de partijen zelfgezocht en hopelijk ook gevonden tijdens de gesprekken.
Dat betekent dat de bemiddelaar enkel aanwezig is als begeleider van de gesprekken. Hij zal het gesprek structureren en in goede banen leiden zodat partijen op een efficiënte en gelijkwaardige manier met elkaar kunnen onderhandelen.
Een bemiddelaar helpt dus mensen om opnieuw te luisteren naar mekaars belangen en bekommernissen en zo zelf tot een oplossing te komen.
Bemiddeling vraagt dus een engagement van iedereen. Maar het loont.
Een bemiddelde regeling illustreert niet alleen de kracht van mensen om zelf tot een oplossing te komen, de bemiddelde regeling blijkt ook duurzamer.
Bemiddeling bij levenseinde
Rouw en verdriet kunnen heel verwarrend zijn. Bekende modellen als dat van Elisabeth Kübler-Ross hebben velen geholpen om wat grip te krijgen op die verwarring. En toch schieten die modellen ook te kort. Rouw is geen lineair maar een uniek proces. Een vingerafdruk, noemt M. Keirse het.
Rouwen is ook veel meer dan al die pijnlijke emoties.
Als leven groeien is, ontwikkelen en veranderen, dan is leven ook rouwen. Alle veranderingen houden ook verlies in. We rouwen dus levenslang. Een leven lang moeten we verlieservaringen verwerken, een plaats geven en verder gaan.
We hebben geen cultuur om daar vlotjes met mekaar over in gesprek te gaan. In de laatste levensfase moet dus vaak nog van alles worden besproken en beslist.
- Wie neemt welke zorgtaak op zich?
- Hoe zien we dat levenseinde?
- Kunnen oude kwesties nog geregeld worden, twisten bijgelegd, fouten vergeven?
- Hoe zien we de uitvaart?
- En wat met de erfenis?
- …
En dat loopt niet altijd vlotjes. Een bemiddelaar kan hier dus ook veel betekenen. Die bemiddelaar is geen rouwtherapeut, maar helpt ook hier mensen om opnieuw te luisteren naar mekaars belangen en bekommernissen en zo zelf tot een oplossing te komen.